Krystyna Niżyńska ”Krysia Zakurzona”, urodziła się 9 czerwca 1928 roku we Lwowie, w rodzinie Leopolda i Heleny z domu Donhoffer. Uczęszczała do szkoły powszechnej w Grodnie, gdzie rodzina Niżyńskich mieszkała do wybuchu II wojny światowej. Następnie uczyła się w Szkole Ćwiczeń nazywanej „ćwiczeniówką”, przy Państwowym Liceum Pedagogicznym im. Elizy Orzeszkowej. Od 1940 r. kontynuowała naukę w Warszawie. Będąc uczennicą szkoły krawieckiej przy Zgromadzeniu Sióstr Zmartwychwstanek na Żoliborzu realizowała program gimnazjum na tajnych kompletach. W konspiracji była zastępową w drużynie „Knieje” Chorągwi Warszawskiej Organizacji Harcerek. Została przeszkolona jako sanitariuszka i kolporterka prasy.
W Powstaniu Warszawskim była łączniczką pomiędzy Śródmieściem, a Żoliborzem. Dostała przydział do patrolu sanitarnego w Śródmieściu. Kiedy po jednym z bombardowań została przysypana gruzem i pyłem krzyknęła do innych sanitariuszek: „Ratujcie tamte. Mnie nic nie jest – ja jestem tylko zakurzona”. Stąd właśnie wziął się jej pseudonim.
Od 5 września 1944 r. została sanitariuszką 2 kompanii „Rudy” I plutonu „Sad”, z którym przeszła na Czerniaków. Po upadku Czerniakowa dostała się do niewoli. Ostatni raz była widziana 24 września 1944 roku w okolicach kościoła św. Wojciecha na Woli gdzie została tam zamordowana. Razem z nią zginęły m.in.: Irka Kowalska-Wuttke, Grażyna Zasacka, Barbara Plebańska.
Pochowana na Cmentarzu Powstańców Warszawy (kw. 135ł ). Jest też upamiętniona na Mogile Symbolicznej w Kwaterze Batalionu „Zośka” oraz na Starych Powązkach, gdzie pochowana jest jej matka „Mama – Sieńka”, nazywana Patronką Harcerstwa. Imię Krysi nosi Szpital Ginekologiczno-Położniczy przy ul. Inflanckiej 6 w Warszawie.
Została odznaczona Warszawskim Krzyżem Powstańczym oraz Krzyżem za Zasługi dla ZHP.