Urodził się 11 maja 1923 roku w Skierniewicach, rodzicami jego byli: Konrad i Helena z domu Głuchowska. Ojciec był żołnierzem Legionów Polskich, doktorem medycyny, pracował w Szpitalu Dzieciątka Jezus, w którym przez wiele lat pełnił funkcję dyrektora.
Po przeprowadzce do Warszawy w 1934 roku „Kuba” rozpoczął naukę w III Miejskim Gimnazjum Męskim przy ul. Śniadeckich. W czasie nauki w tej szkole w 1935 roku, wstąpił do 80 Warszawskiej Drużyny Harcerzy (zastęp „Żubrów”). Po wybuchu wojny kontynuował naukę na tajnych kompletach, świadectwo dojrzałości uzyskał w 1942 roku.
W czasie okupacji brał czynny udział w konspiracji, był w Szarych Szeregach. Po utworzeniu Grup Szturmowych w listopadzie 1942 roku został zastępcą dowódca, a później dowódcą 2 drużyny CR-200 w hufcu „Centrum”. Po utworzeniu we wrześniu 1943 roku Batalionu „Zośka”, został dowódcą III plutonu 1 kompanii „Felek”. Po reorganizacji Batalionu w czerwcu 1944 roku dowodził III plutonem „Felek” 2 kompanii Rudy”.
Ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola” w 1943 roku. Brał udział w wielu akcjach bojowych:
1) Akcja „Bracka”, opróżnianie mieszkania przy ul. Brackiej 23 ze znajdujących się tam materiałów konspiracyjnych (mieszkanie należało do aresztowanego przez Gestapo Jana Błońskiego „Suma”) – 2 lutego 1943 r.
2) Akcji pod Arsenałem „Meksyk II”, w czasie której był dowódcą Sekcji Sygnalizacja, dał sygnał o nadjeżdżającej więźniarce z Janem Bytnarem „Rudym”, dodatkowo z Witoldem Bartnickim „Kadłubkiem” stanowili ubezpieczenie od pl. Teatralnego – 26 marca 1943 r.
3) Akcja „Celestynów”, odbicie 49 więźniów przewożonych z Majdanka do Oświęcimia, był zastępcą dowódcy grupy „więźniarka” – 19/20 maja 1943 r.
4) Akcja „Góral” zdobycie pieniędzy do zasilenia kasy Komendy Głównej AK – 12 sierpnia 1943 r.
5) Akcja „Sieczychy”, likwidacja Strażnicy Granicznej żandarmerii niemieckiej w miejscowości Sieczychy koło Wyszkowa, był zastępcą Macieja Bittnera „Maćka” dowodzącego grupą „Atak I” – 20 sierpnia 1943 r.
6) Akcja „Wilanów” – atak na posterunek żandarmerii niemieckiej i policji granatowej na szosie powsińskiej (było to równocześnie akcja osłonowa, odbywającej się w tym samym czasie akcji odwetowej na kolonistach niemieckich przeprowadzanej w pobliskiej Kępie Latoszkowej) – 26/27 września 1943 r.
7) Akcja „Pogorzel”, ostrzelanie pociągu wiozącego Niemców na urlop – 23 października 1943 r.
8) Akcja „Par II” – szkolenie terenowe w Bazie Leśnej pod Wyszkowem, pełnił funkcję zastępcy dowódcy Bazy Władysława Cieplaka „Giewonta” – czerwiec-lipiec 1944 r.
W czasie Powstania Warszawskiego uczestniczył razem ze swoim plutonem w walkach na Woli. W dniu 2 sierpnia dowodził jedną z grup szturmowych przeprowadzających atak na niemieckie koszary mieszczące się w budynku dawnej Szkoły Powszechnej nr 81 przy ul. Spokojnej 13.
Uczestniczył w wyzwalaniu niemieckiego obozu koncentracyjnego KL Warschau, zwanego „Gęsiówką” w dniu 5 sierpnia.
Zginął 11 sierpnia 1944 roku od postrzału w głowę, który otrzymał na ul. Kolskiej (na wysokości fabryki Cygana). Wraz ze swoim plutonem próbował wycofać się z budynku Szkoły Powszechnej przy ul. Spokojnej, zmierzając w kierunku Szkoły Powszechnej, mieszczącej się na rogu ulic św. Kingi i Okopowej. Świadkiem jego śmierci była jego narzeczona, sanitariuszka Irena Kołodziejska „Irka”.
Po wojnie został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze Batalionu „Zośka”. Spoczął w jednej mogile razem z łączniczką Anną Zakrzewską „Hanką Białą”, sierżantem Mieczysławem Olkowskim „Misiem” oraz sierżantem podchorążym Januszem Grzymałowskim „Wrzecieniem” – wszyscy oni byli w III plutonie „Felek” 2 kompanii „Rudy”.
„Kuba” był odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
Zobacz także: Wspomnienia o Konradzie Okolskim „Kubie”