Stanisław Kozicki „Howerla” ppor. hm, odznaczony VM V kl. i KW, urodził się 20 maja 1918 roku w Radomiu.
W czasie okupacji w 1941 r. Niemcy rozstrzelali jego ojca w Częstochowie. W tym samym roku rozpoczął działalność konspiracyjną, zajmując się kolportowaniem tajnej prasy, przenoszeniem broni i pracą przy nasłuchu radiowym. Działał w Bytomiu, a następnie w Łodzi i Skierniewicach.
Był członkiem Komendy Chorągwi Mazowieckiej Harcerzy („Ul Puszcza”) i pełnił funkcję komendanta Wydziału Grup Szturmowych Szarych Szeregów Chorągwi Mazowieckiej. Do 1943 r. posługiwał się nazwiskiem Koza. Pojmany w „łapance ulicznej” i wieziony na roboty do Niemiec, zbiegł pod Łowiczem i wrócił do Warszawy.
Wiosną 1944 r. ukończył turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Tuż przed Powstaniem 22.07.1944 ożenił się z Zofią Kowalczyk „Imeldą” (po wojnie Sałkowską) – instruktorką “Pasieki” ( Komendy Głównej Szarych Szeregów).
W Powstaniu Warszawskim dowodził I. plutonem 3. kompanii „Giewonta” Batalionu „Zośka”. Był dwukrotnie ranny. Brał udział we wszystkich walkach, jakie toczył Jego pluton na Woli i Starym Mieście. Poległ 22 sierpnia 1944 r. na boisku „Polonii” przy ul. Konwiktorskiej.
Pochowany na podwórzu domu przy ul. Franciszkańskiej 12. Po wojnie ekshumowany i pochowany w Kwaterze Batalionu “Zośka” (A20-4-14) na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.