Tadeusz Schiffers „Skalski” ppor. phm, odznaczony KW
Urodzony 4 marca 1921 roku w Warszawie, syn Jerzego (wykwalifikowanego robotnika, majstra w zakładach w Ursusie) i Marii. Uczył się w Prywatnym Męskim Gimnazjum i Liceum im. Tomasza Niklewskiego i tu w 1939 r. uzyskał tzw. „małą maturę”. Należał do 7 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Karola Kniaziewicza, w której pełnił funkcję zastępowego. W czasie okupacji kontynuował naukę na tajnych kompletach, otrzymując świadectwo dojrzałości.
Od 1939 r. w konspiracji w Szarych Szeregach. Od listopada 1942 r. w Warszawskich Grupach Szturmowych, jako dowódca 1 drużyny w hufcu „Wola” (WL). Od grudnia 1943 r. dowódca II plutonu 1 kompanii „Felek”, późniejszej (po reorganizacji w czerwcu 1944 r.) 1 kompanii „Maciek” batalionu „Zośka”. Jego mieszkanie przy ul. Wroniej było miejscem częstych spotkań konspiracyjnych.
Ukończył turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Dowodził w akcji „Tramwaj” („Sonderwagen”), przeprowadzonej 26 kwietnia 1944 r. na pl. Starynkiewicza przez żołnierzy 1 kompanii „Maciek”. Ranny w tej akcji w nogę, leczył się do Powstania Warszawskiego. Akcja „Tramwaj”, do której się długo przygotowywał, odegrała przełomową rolę w jego psychice. Dotąd znany ze swych szybkich reakcji i decyzji, uparty w dążeniach i energiczny, przystąpił do walk powstańczych skoncentrowany i mniej porywczy.
W Powstaniu Warszawskim dowódca II plutonu 1 kompanii „Maciek”. Walczył na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie. Poległ około 16 września 1944 r. w rejonie ul. Wilanowskiej 18. Ciała nie odnaleziono.
Upamiętniony na Mogile Symbolicznej.