Wiesław Tyczyński „Olgierd” ppor. phm., odzn. KW
Urodzony 25 marca 1922 roku w Warszawie, syn Witolda, urzędnika, i Heleny z domu Pawlukiewicz. Uczęszczał do Męskiego Gimnazjum i Liceum im. Hugona Kołłątaja. Przed 1939 r. nie należał do harcerstwa. W czasie okupacji, kontynuował naukę na tajnych kompletach, uzyskując świadectwo dojrzałości. Następnie rozpoczął studia prawnicze na tajnym Uniwersytecie Warszawskim.
W konspiracji w Szarych Szeregach. Członek Grup Szturmowych hufca „Centrum” , drużyna „CR 200”, wprowadzony przez Feliksa Pendelskiego. W czerwcu 1942 r. ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ZWZ–AK. W 1943 r. uczestniczył w akcjach dywersyjnych „Celestynów” i „Pogorzel”.
W okresie styczeń – maj 1944 r. dowódca 2 drużyny III plutonu 1 kompanii „Felek”, a od czerwca tego roku, po reorganizacji batalionu „Zośka”, dowódca 2 drużyny w III plutonie „Felek” 2 kompanii „Rudy”. W okresie czerwiec – lipiec 1944 r. instruktor wyszkolenia bojowego w „Bazie Leśnej” pod Wyszkowem. Ranny w nogę w lipcu 1944 r. w czasie starcia z Niemcami, został wyeliminowany z walk w pierwszych dniach sierpnia 1944 r.
W Powstania Warszawskim przebywał w oddziale AK na ul. Wspólnej w Śródmieściu. Do Batalionu „Zośka” dołączył na Czerniakowie, biorąc udział w walkach jako zastępca dowódcy II plutonu „Alek” 2 kompanii „Rudy”. Poległ 13 września 1944 r. przy ul. Książęcej 1, rażony wybuchem pocisku z czołgu.
W pamięci kolegów zachował się jako człowiek o nieprzeciętnej osobowości. Upamiętniony na Mogile Symbolicznej. Stryjeczny brat Tadeusza („Pudla”), z II plutonu „Felek”, który poległ 3 sierpnia 1944 r. na ul. Gęsiej.