Andrzej Zawadowski „Gruby”, „Andrzej Gruby” sierż. pchor. phm,, odznaczony KW
Urodzony 8 kwietnia 1922 roku w Warszawie, syn Witolda, profesora medycyny i wybitnego specjalisty w zakresie radiologii, i Marii Antoniny z domu Popławskiej. W 1939 r. ukończył Państwowe Gimnazjum i Liceum Męskie im. Stefana Batorego. Należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego („Pomarańczarnia”).
Od października 1939 r. w działalności konspiracyjnej, początkowo w Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej (PLAN) brał udział w organizowanych przez tę organizację akcjach sabotażowych. Od wiosny 1941 r. wraz grupą kolegów z 23 WDH w Szarych Szeregach. W początkach 1942 r. pełnił funkcję drużynowego 1 drużyny „OC 100” hufca Ochota (OC), kierowanego przez Jana Bytnara („Rudy”) w Okręgu Południe (PD). Wyróżnił się w akcjach Organizacji Małego Sabotażu „Wawer”. Od listopada 1942 r., po utworzeniu Grup Szturmowych Szarych Szeregów, w hufcu GS „Centrum” (CR), dowodzonym przez Tadeusza Zawadzkiego („Zośka”). W 1942 r. ukończył Państwową Szkołę Budowy Maszyn (dawna Państwowa Wyższa Szkoła Budowy Maszyn i Elektrotechniki im. H. Wawelberga i S. Rotwanda). Od stycznia 1943 r. uczestnik kursu I turnusu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola” (nie zdołał go ukończyć). W tym roku uczestniczył także w kursie podharcmistrzowskim („Szkoła za Lasem”). Po śmierci “Rudego” objął po Nim funkcję komendanta hufca “Południe” – Sad”.
Zginął 6 czerwca 1943 r. pod wsią Wola Pękoszewska wraz z Feliksem Pendelskim “Felkiem”, w nierównej walce z żandarmerią niemiecką podczas odwrotu po akcji „Czarnocin”. Pochowany wraz z “Felkiem” przez miejscowych rolników w miejscu śmierci. Po wojnie ciała ich ekshumowano i złożono we wspólnym grobie w Kwaterze Batalionu “Zośka” na powązkowskim Cmentarzu Wojskowym w Warszawie ( A20-6-10).
Miejsce walki i śmierci “Grubego” i “Felka” upamiętniał krzyż i kamienny głaz z napisem, odsłonięty w lipcu 1983 r. dzięki staraniom 80 WDH “Chrobry” i Środowiska żołnierzy Batalionu „Zośka”. W 2009 roku w związku z budową trasy S-8 to symboliczne upamiętnienie przeniesiono na cmentarz w Chojnacie.
Pośmiertnie mianowany podharcmistrzem i odznaczony Krzyżem Walecznych.