Andrzej Długoszowski ps. „Klanecki”, „Andrzej Długi” (ur. 10 listopada 1922 r., zm. 3 sierpnia 1944 r. w Warszawie) – porucznik, podharcmistrz.
Andrzej Długoszowski urodził się w Warszawie w rodzinie Jerzego Wieniawy-Długoszowskiego, majora Wojska Polskiego, uczestnika I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej, pilota służby stałej lotnictwa (zginął w 1931 r. podczas lotu ćwiczebnego) i Hanny z Zielińskich. Miał młodszego brata Marka, również żołnierza batalionu “Zośka”. Jego stryjem był Bolesław Wieniawa-Długoszowski, a babką cioteczną Stefania Sempołowska.
Uczył się w Szkole Powszechnej Organizacji Rodzin Wojskowych, a następnie w Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego. Maturę zdał już na tajnych kompletach w 1941 r. W szkole wstąpił do 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, tzw. „Pomarańczarni”, której w latach 1943–1944 był drużynowym. Studiował na tajnej Politechnice w Szkole Budowy Maszyn Wawelberga. Mieszkanie braci Długoszowskich przy ul. Filtrowej 68 służyło za lokal kontaktowy i magazyn broni.
Podczas okupacji niemieckiej działał w konspiracji. Przez krótki czas należał do tajnej organizacji PLAN, następnie do zespołu łączników komórki więziennej ZWZ. Od 1941 r. wprowadzony do Szarych Szeregów, działał w Hufcu Mokotów Górny. Po utworzeniu Grup Szturmowych znalazł się w Hufcu Południe – “SAD”. W styczniu 1943 r. po ukończeniu II. turnusu Zastępczego Kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty ”Agricola”, uzyskał stopień plutonowego podchorążego.
Od maja 1943 r. dowodził drużyną “Sad 100″ warszawskich Grup Szturmowych Szarych Szeregów. 15 sierpnia po ukończeniu kursu podharcmistrzowskiego (“Szkoły za Lasem”) – mianowany podharcmistrzem. Po utworzeniu Batalionu “Zośka” we wrześniu 1943 r. został zastępcą Władysława Cieplaka “Giewonta” – dowódcy 2. kompanii “Rudy”. Po reorganizacji batalionu w grudniu 1943 r. został zastępcą Eugeniusz Koechera “Kołczana” – dowódcy plutonu “Alek” 2. kompanii “Rudy”. W 1944 r. awansowany do stopnia sierżanta podchorążego. W czerwcu 1944 r. odbył szkolenie wojskowe w “Bazie Leśnej” pod Wyszkowem.
Uczestniczył wielu akcjach Małego Sabotażu oraz w akcjach bojowych :
- Akcja w Celestynów
- Akcja Taśma w Sieczychach – ubezpieczenie całej akcji i dowódca grupy od strony Porządzia
- Akcja Wilanów – zastępca dowódcy akcji
- Akcja Tłuszcz-Urle – dowódca grupy atak
W Powstaniu Warszawskim walczył jako zastępca dowódcy w II plutonie „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”. Poległ 3.08.1944 r. na Woli w ruinach Getta, przy ul. Gęsiej, w rejonie KL Warschau tzw. „Gęsiówki”. Miał 21 lat.
Po wojnie pochowany wspólnie z bratem, ppor. Markiem Długoszowskim ps. „Baobab”, w kwaterach żołnierzy Batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 20A-4-22).
Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.