Jerzy Tadeusz Kidziński, urodził się w dniu 14 stycznia 1924 roku – kpr. pchor. ps. „Szczerba”. Syn Bolesława (pracownika Policji Państwowej) i Izabelli. Miał starszego brata Leszka Stanisława, żołnierza Batalionu “Zośka”, ppor. phm. ps. Kindżał – dowódcę IV. plutonu 1. kompani “Maciek”.
Uczeń Męskiego Gimnazjum i Liceum Państwowego im. T. Czackiego w Warszawie. Należał do 27 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Szymona Konarskiego.
W konspiracji w Szarych Szeregach. Od 1943 r. w Warszawskich Grupach Szturmowych w hufcu “Wola” (WL).
Po utworzeniu Batalionu “Zośka” w II. plutonie 1. kompani “Felek”, a po reorganizacji w grudniu 1943 r. w 1. drużynie IV. plutonu kompanii “Felek”. Ukończył turnus Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty “Agricola”.
W Powstaniu Warszawskim w 1. drużynie IV. plutonu 1. kompani “Maciek” batalionu “Zośka” w Zgrupowaniu AK “Radosław”. Walczył na Woli i Starym Mieście. Ciężko ranny 22 sierpnia podczas ataku na Dworzec Gdański, przeniesiony do szpitala w kościele św. Jacka przy ul. Freta. Zmarł w wyniku odniesionych ran 23 sierpnia 1944 r.
Ekshumowany 25 kwietnia 1945 roku i pochowany w grobie rodzinnym (kw. A25, rz.2, gr.29) na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Jest to jednocześnie symboliczny grób Jego brata Leszka i pochowani są w nim Ich Rodzice.