Sławomir Maciej Bittner „Maciek”, „Kajman Wojak” urodził się 21 lipca 1923 roku w Warszawie. Był synem Ludwika Bittnera i Anieli z domu Rychłowskiej. Do 1939 roku mieszkał i uczył się we Lwowie. Następnie naukę kontynuował w klasie licealnej Państwowego Liceum i Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Maturę uzyskał na tajnych kompletach w 1941 roku.
W czasie okupacji zaangażował się w działalność konspiracyjną. Od 1940 roku należał do Związku Walki Zbrojnej (ZWZ). Od maja do jesieni 1942 roku został oddelegowany do pracy w „Wachlarzu”, gdzie jako żołnierz jednego z patroli dywersyjnych IV Odcinka działał na terenie wschodniej Nowogródczyzny. Po powrocie do Warszawy został instruktorem minerstwa w Kedywie KG AK. W marcu 1943 roku został przybocznym por. Ryszarda Białousa (dowódcy wojskowego warszawskich Grup Szturmowych).
Po utworzeniu batalionu „Zośka” 1 września 1943 roku został dowódcą 1 kompanii „Felek”. W konspiracji uczestniczył w akcjach: „Arsenał” (dowódca sekcji Sten I), „Schultz”, „Celestynów”, „Czarnocin”, ”Góral”, „Sieczychy”, „Wianuszek”, „Wilanów”. W czerwcu 1942 roku ukończył Zastępczy Kurs Szkoły Podchorążych Rezerwy ZWZ-AK, a w 1943 roku „Szkołę za lasem”.
Aresztowany 18 lutego 1944 roku na rogu Rakowieckiej przy al. Niepodległości, po wyjściu z mieszkanie nr 2 w Al. Niepodległości 165, gdzie mieszkali „Kuba”(Konrad Okolski) i „Leszczyc” (Tadeusz Sumiński). Chwilę po „Maćku” z lokalu w al. Niepodległości wyszła jego łączniczka, Irena Kołodziejska „Irena”. Przechodnie, którzy byli świadkami aresztowania, poinformowali ją o szczegółach. „Maciek” został otoczony przez patrol żandarmerii, następnie podjechało gestapowskie auto. Mimo zakrojonych na dużą skalę starań, min. próby wykupienia i przygotowań do ewentualnego odbicia, ślad po nim się urwał. Został rozstrzelany, najprawdopodobniej 28 lutego w gruzach getta.
Odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy oraz trzykrotnie Krzyżem Walecznych. Jego imię przyjęła 1.kompania Batalionu „Zośka”.