Facebook

Wspomnienia

 

Zygmunt Kujawski – Brom

 

Urodzony w dniu 7 marca 1916 r. w Piotrkowie Trybunalskim, absolwent Gimnazjum i Liceum im. Bolesława Chrobrego, harcerz 4 Drużyny Harcerzy im. Tadeusza Kościuszki, uczestnik Jubileuszowego Zlotu w Spale w 1935 r., po maturze w 1935 r. rozpoczyna studia lekarskie w Szkole Podchorążych Sanitarnych w Warszawie.

 

W 1939 r. jako pchor. (w dniu 7 września awansowany do stopnia ppor.) działa w składzie pociągu sanitarnego Armii Lublin, ciężko ranny – przebywa w Centrum Szpitalnym Zamość, gdzie pełni funkcję w administracji szpitala. W listopadzie 1939 r. przedostaje się do Warszawy, gdzie podejmuje pracę w Klinice Chirurgii prof. Wojciechowskiego.

 

Rozpoczyna działalność konspiracyjną w ZWZ – AK, pełniąc funkcję zastępcy szefa sanitarnego IV Rejonu Śródmieście, prowadzi szkolenie sanitarne, sam kontynuuje studia medyczne na tajnych kompletach. W 1943 r. skierowany do Kedywu Komendy Głównej AK, gdzie pod pseudonimem „Brom” pełni obowiązki lekarza baonu „Zośka”.

 

Bierze udział we wszystkich akcjach dywersyjnych Baonu, prowadzi rannych w szpitalach oraz szkoli personel pomocniczy.

 

W Powstaniu Warszawskim walczy wraz z Baonem na Woli, Starym Mieście, Czerniakowie i Mokotowie do kapitulacji. Następnie przebywa wraz z rannymi w szpitalu jenieckim w Zeithaim (Saksonia), a w 1945 r. wraca natychmiast do kraju.

 

Kończy studia medyczne i podejmuje pracę w Szpitalu Sanatoryjnym w Szczawnie Zdrój. W 1950 r. rozpoczyna pracę w kolejowej służbie zdrowia, zrazu jako lekarz odcinkowy, aż do stanowiska Dyrektora Służby Zdrowia Okręgowej Dyrekcji PKP w Warszawie. Jest m. in. współorganizatorem szpitali kolejowych w Pruszkowie i Międzylesiu. W latach 70-tych pracuje na kontrakcie w Libii. Po powrocie do kraju pracuje aż do emerytury w kolejowej służbie zdrowia jako specjalista – gastrolog.

 

Odznaczony za działalność wojenną orderem Virtuti Militari oraz dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz wieloma odznaczeniami za pracę zawodową i społeczną, w tym Orderem Odrodzenia Polski.

 

Zmarł w dniu 16 sierpnia 1996 r. w Warszawie, pochowany na kwaterze A-18 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach – w bezpośrednim sąsiedztwie Kwatery Baonu „Zośka”.

 

Witold Sikorski

 

Archiwum:

Bolesław Górecki – Śnica

KWESTA ON-LINE