Dorota Łempicka „Dorota” sanitariuszka, phm, odznaczona KW, urodzona 3 lutego 1926 roku w Warszawie, córka Dominika, poległego we wrześniu 1939 r. w obronie stolicy, i Janiny. Uczyła się w Gimnazjum s. Niepokalanek w Szymanowie. Maturę zdała w 1944 r. na tajnych kompletach Prywatnego Żeńskiego Gimnazjum i Liceum Jadwigi Kowalczykówny i Jadwigi Jawurkówny.
W konspiracji od 1940 r., początkowo członkini PET-u, od 1941 r. w Organizacji Małego Sabotażu „Wawer” na Mokotowie, następnie w sanitariacie Kedywu KG AK. Po akcji na Kutscherę, 2 lutego 1944 r., pielęgnowała w Szpitalu Wolskim przy ul. Płockiej ciężko rannego Bronisława Pietraszewicza („Lota”), dowodzącego w tej akcji.
Brała udział w akcji dywersyjnej „T–U”. W okresie maj – czerwiec 1944 r. uczestniczyła w szkoleniu wojskowym w „Bazie Leśnej” pod Wyszkowem.
W Powstaniu Warszawskim sanitariuszka w II plutonie „Alek” 2 kompanii „Rudy” Batalionu „Zośka”. Śmiertelnie ranna 1 sierpnia 1944 r. w rejonie ul. Gęsiej, na terenie dawnego getta, podczas próby ratowania ciężko rannego por. “Franka” (Franciszek Gramza) z batalionu “Czata 49″. Zmarła tego samego dnia po przewiezieniu do Szpitala Karola i Marii przy ul. Leszno 136.
Pośmiertnie mianowana podharcmistrzynią.
Pochowana jest w jednej mogile razem z: Anną Wajcowicz „Hanką Kołczanką” oraz z Anną Kołdoń „Anusią” w Kwaterze Batalionu “Zośka” na Powązkowskim Cmentarzu Wojskowym w Warszawie (A20-3-21).