Barbara Plebańska „Ola”, łączniczka, urodziła się 16 maja 1922 roku, córka Olgi z domu Moraczewskiej, zamieszkała w Warszawie. Harcerka 15 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerek.
W konspiracji łączniczka dowódcy 1 kompanii „Maciek” Batalionu „Zośka” Andrzeja Malinowskiego („Włodek”). Wraz z nim pełniła funkcję obserwatora podczas akcji „Tramwaj” („Sonderwagen”). W jej mieszkaniu przy ul. Mazowieckiej 6 znajdował się punkt kontaktowy.
W Powstaniu Warszawskim łączniczka dowództwa 1 kompanii „Maciek”. 27 sierpnia 1944 r. przekradła się przez posterunki niemieckie w okolicę Piaseczna z instrukcją gen. Antoniego Chruściela („Monter”), do oddziału ppłk. ks. Jana Stępnia („Szymon”), w sprawie pertraktacji z dowódcą II korpusu węgierskiego, gen. Belą Lengyelem o przejęcie przez powstańców węgierskiego sprzętu artyleryjskiego. Brała udział w walkach na Woli, Starym Mieście i Czerniakowie.
23 września po upadku Czerniakowa dostała się do niewoli niemieckiej. Po przesłuchaniach w al. Szucha, pędzona z grupą powstańców na Wolę, prawdopodobnie rozstrzelana w grupie sześciu łączniczek i sanitariuszek 24 września 1944 r. w kościele Św. Stanisława. Pochowana na Cmentarzu Powstańców Warszawy (kw. 135ł). Upamiętniona na Mogile Symbolicznej w kwaterze Batalionu “Zośka” na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie.
Jej młodsza siostra Janina („Jola”), łączniczka dowódcy 3 kompanii „Giewonta” Batalionu „Zośka” poległa w Powstaniu 30 sierpnia 1944 r.